Gebied 19

Twintig jaar geleden koos Gerrit voor de dood als uitweg uit zijn depressies. Hij liet zijn vrouw en twee jonge kinderen achter. Nu zit dochter Jennie met vragen en herinneringen. Ze gelooft niet dat haar vader zelfmoord pleegde. Zoon Max leeft met een onderdrukt trauma over het leven met een depressieve vader, zijn dood en de zorg voor hun moeder. Het gewroet van zijn zus haalt zijn leven overhoop. Ondertussen begint moeder te dementeren en wil Jennie haast maken om nog antwoorden te krijgen. Vader Gerrit kijkt toe en vindt er zelf ook wat van, maar niemand, behalve de lezer, hoort hem. Prachtig geconstrueerde roman over verlies, trauma en wat depressie en de dood doen met een gezin. Met soms bijna staccato geschreven situaties en gedachten wordt het gezin beschreven. Het laat zien hoe herinneringen door de tijd worden aangetast en hoe ieder gezinslid de gaten op eigen wijze invult. De overleden vader heeft ook een stem, wat zorgt voor een apart perspectief. Eerder werk van de schrijfster (1972) werd bekroond met de Frans Kellendonk-prijs en stond op de shortlist van de Libris-literatuurprijs.

In haar derde roman kruipt de jonge Nederlandse schrijfster (1972) van o.a. ‘Normale dagen’ (2005) in het hoofd van de jonge Dominique. Dit personage is recent verhuisd naar Amsterdam, haar vader is overleden en haar moeder heeft Alzheimer. Ze lijdt onder haar eenzaamheid en om een getuige te hebben van haar goede daden, roept ze de kleine god in het leven, tegen wie ze spreekt maar die nooit ingrijpt. Ook niet als haar onheil boven het hoofd hangt, zoals een doodgeboren zoontje, wat maakt dat ze hem een miezerige god gaat noemen. Dominique raakt ook in de ban van (vaak religieuze) bluegrassmuziek. Dit is echter geen roman over geloof, maar over relaties. Zowel in haar relatie met de oude buurvrouw als met de oerlelijke vader van haar kind is het contact problematisch omdat het bij Dominique veel vragen oproept over hoe écht het contact is en haar rol daarin. Haar universum is soms ondoorgrondelijk voor de lezer, maar ondanks alle kommer en kwel valt er ook wat te lachen. Gerritsen - met haar achtergrond als toneelschrijver - is bovendien sterk in het uitwerken van scènes en dialogen.

In een klooster komen met Pasen veel gasten. Gast Henry zoekt contact met de beheerder, de eerste die hem wegwijs maakt in een geloofswereld die hem vreemd is. Henri blijkt gevlucht en staat afwijzend tegenover bezoekende ex. Beheerder Jacob geniet van de onverwachte aandacht en wil alles doen om Henri te helpen. Wat Henri hem opbiecht brengt hem in de war. De prior en zijn medebroeders schieten te hulp. Jacob voelt een schuld die niet van hem is. Jacob is het ik-personage en via zijn gedachten worden religieuze gedachten verwoord. Niet alleen zijn twijfel ook zijn liefde voor Jezus en Maria. Hij is een buitenstaander, een vreemde binnen het kloosterleven en ook in de wereld. Mismaakt, geen vrienden, geen vrouw. Henri wordt eveneens overtuigend neergezet. De anderen blijven context. De titel verwijst naar de hoofdfiguur van het boek en van het geloof. Het boek is opgebouwd in zeven hoofdstukken, elk gescheiden door een witte pagina. Toegankelijk taalgebruik. Een wijs boek. De auteur (1972) is bekend van romans als ‘Roxy’, van toneelteksten, verhalen en columns in onder andere de VPRO-gids. Fijnzinnig geschreven worsteling met geloof en moderne wereld. Longlist Libris Literatuur Prijs 2019.