De oude koning in zijn rijk

In deze diep-filosofische roman breekt een Zwitserse leraar radicaal met zijn leven. Door een toevallige ontmoeting op straat laat hij alles voor wat het is. Hij stuit op een boek over een overleden Portugese arts en raakt volledig in de ban van diens overrompelende en diepzinnige gedachten. Hij neemt de nachttrein naar Lissabon, spoort nabestaanden en vrienden van de auteur op en probeert diens leven te ontraadselen. Langzaam ontplooit zich een panorama, waarin het verzet tegen de dictator Salazar een grote rol speelt. De buitengewoon getalenteerde en zelfbewuste arts vraagt zich voortdurend af, wat waar en echt is en of het waard is ervoor te leven. Hierdoor wordt de Zwitserse leraar -en ook de lezer- geconfronteerd met de laatste levensvragen en met zichzelf. Al lezende ontkomt men er niet aan, antwoorden te willen krijgen of geven. Een adembenemende en magistrale roman, die dwingt tot zelfreflectie.

Heel boeiende en vaak ook aangrijpende roman in drie hoofdstukken met een proloog en een epiloog. Een moeder van joodse afkomst wil uit het naoorlogse door de Russen bezette Duitse gebied naar het westen vluchten en laat daarvoor haar nog jonge zoontje op een station achter. Zij heeft twee dochters, raakt steeds ernstiger verward en wil niets meer weten van haar ernstig gewonde man, een Duits officier, van wie zij ook op zijn sterfbed eigenlijk geen afscheid wil nemen. Haar dochters proberen haar naar vermogen bij te staan, maar moeten maar zien hoe zij een eigen bestaan kunnen opbouwen. Met de oudste lukt dit maar ten dele, ze heeft steeds meer behoefte aan verdovende middelen en krijgt een hechte relatie met een vriendin, die het ook al moeilijk heeft met zichzelf. De jongste blijkt uiteindelijk de sterkste. Als assistente in een apotheek kan zij haar zus aan het een en ander helpen, ze wil studeren, heeft haar eigen moeilijkheden, moet zich ten dele van zichzelf vervreemden en leidt in een voor haar oneigenlijke omgeving een tragisch bestaan. Een roman die zich vooral in Berlijn afspeelt. Het verhaal laat de in deze thematiek geïnteresseerde lezer niet los. Bekroond met de Deutscher Buchpreis.

Het verhaal van een man die God vreest en door hem op de proef gesteld wordt, zoals de bijbelse Job. De protagonist Mendel is een jood in het Rusland van de tsaar. Hij is getrouwd, heeft drie kinderen en is een arme, maar tevreden onderwijzer. Dan slaat het noodlot toe. Hij krijgt een gehandicapte zoon, emigreert naar Amerika, de Eerste Wereldoorlog breekt uit, hij verliest twee zonen en zijn vrouw. Als hij alle hoop heeft laten varen en met God wil breken, keert het tij. De in 1939 gestorven en voor de nazi's naar Parijs uitgweken Oostenrijkse schrijver (bekend van de 'Radetzkymars') vertelt dit verhaal met de hem eigen taalvaardigheid, die in de vertaling van W. Oranje goed tot uitdrukking komt, en met een bijna bijbelse gedrevenheid. Dit is behalve grootse literatuur ook een tijdsdocument van de tijd voor Eerste Wereldoorlog, die nu nog, bijna 80 jaar na de eerste druk, weet te boeien en grote groepen lezers zal aanspreken. Een absolute aanrader.

Een roman over de ziekte van Alzheimer, vanaf het begin tot aan het totale beeld ervan. Alzheimer is een tragische ziekte waarvoor nog steeds geen medicijn is ontdekt. Hoe vergaand het leven op den duur verandert en hoe triest dat is, vooral ook voor familieleden en geliefden, komt duidelijk over. In het begin van zijn ziekte begint de patiënt - Leo - te schrijven: jeugdherinneringen. Voor het geval dat hij iets zou vergeten, hetgeen hij aanvankelijk zelf niet gelooft. 'Ik merk er in ieder geval weinig van', zegt hij ergens. Maar zijn vrouw Judith ziet haar man veranderen in een zombie. Hoe zorginstellingen met deze patiënten omgaan, hoe Judith de grote liefde voor haar man voelt veranderen en hoe zij ten slotte lijkt te vluchten in een vakantie naar Zwitserland, daarover gaat dit ontroerend boek. De auteur (1956) is een bekende journaliste en radio/tv-presentator. Voor mensen die willen weten wat Alzheimer inhoudt, is dit een duidelijk maar ook schokkend boek.

Na een zwaar motorongeval recapituleert begin veertiger Jules Moreau zijn bewogen leven. Hij was tien toen zijn ouders in 1983 omkwamen bij een auto-ongeluk en werd met zijn oudere broer en zus, Marty en Liz, in een internaat geplaatst. Liz ontwikkelt zich tot een vrijgevochten schoonheid die zich te buiten gaat aan alcohol, drugs en mannen; Marty wordt een lichtelijk autistische nerd. Jules zelf, als kind een getapte allesdurver, keert dromend in zichzelf en zo proberen ze alle drie om te gaan met het drama uit hun jeugd. Het tweede deel van de roman draait vooral om de onderbroken liefdesgeschiedenis tussen Jules en zijn klasgenote Alva. De auteur (1984) zoekt aan de hand van zijn door het lot geslagen protagonisten antwoord op psychologische, filosofische en existentiële vragen. Grote Vragen over liefde en dood, toeval en lotsbestemming, eindigheid en bestendigheid die wat ouwelijk aandoen voor een zo jonge schrijver. Het is de literaire verdienste van Wells dat zijn boek toch eerder ontroerend dan zwaarwichtig aandoet. Het won literaire prijzen en is in Duitsland een bestseller..

Traumatische oorlogservaringen in de Joegoslavische burgeroorlog blijken een splijtzwam in de relatie tussen een Servische vrouw en een Kroatische man.

Met mededogen en de kracht van een vuistslag beschrijft Dijkshoorn hoe de familie zich schikt naar de nukken van zijn vader. Klaas zit in een verzorgingstehuis. Zijn zoon zit naast hem, zwijgend. De losgezongen zinnen van de vader roepen herinneringen op aan woeste verjaardagsfeesten van vroeger, aan vakanties met veel gelach en ruzie, aan een moeder die altijd volgde - en een vader die er ondanks zijn permanente aanwezigheid nooit echt was.  

Twee mannen die op verschillende wijze niet opgewassen zijn tegen de eisen van de Japanse maatschappij komen op een bankje in een park met elkaar in contact. Nadat hij zich twee jaar op zijn kamer heeft opgesloten, zet de Japanse jongeman Taguchi een stapje in de wereld. Van op zijn bank in het park observeert hij een andere eenzaat, een 50-jarige salaryman. Langzaam maar zeker ontstaat er contact, een groet, een aarzelend gesprek, tot hun faalangst en verlieservaringen taal krijgen. De salaryman is ontslagen, maar doet alsof hij werkt. Taguchi is geschokt door de zelfmoord van twee schoolkameraden. De 35-jarige Japans-Oostenrijkse schrijfster zet een raak, niet-larmoyant, gevoelig portret neer van twee slachtoffers van de prestatiedruk in Japan. Meer dan drie miljoen jongeren, hikikomori’s, leven er in volledig isolement. Wie niet meekan in de ratrace van het bedrijfsleven wacht eenzelfde lot. Wat Taguchi wou ontlopen, empathie, wordt voorzichtig geactiveerd tijdens de tastende gesprekken.