De kleine miezerige god
Esther Gerritsen
Productinformatie "De kleine miezerige god"
In haar derde roman kruipt de jonge Nederlandse schrijfster (1972) van o.a. ‘Normale dagen’ (2005) in het hoofd van de jonge Dominique. Dit personage is recent verhuisd naar Amsterdam, haar vader is overleden en haar moeder heeft Alzheimer. Ze lijdt onder haar eenzaamheid en om een getuige te hebben van haar goede daden, roept ze de kleine god in het leven, tegen wie ze spreekt maar die nooit ingrijpt. Ook niet als haar onheil boven het hoofd hangt, zoals een doodgeboren zoontje, wat maakt dat ze hem een miezerige god gaat noemen. Dominique raakt ook in de ban van (vaak religieuze) bluegrassmuziek. Dit is echter geen roman over geloof, maar over relaties. Zowel in haar relatie met de oude buurvrouw als met de oerlelijke vader van haar kind is het contact problematisch omdat het bij Dominique veel vragen oproept over hoe écht het contact is en haar rol daarin. Haar universum is soms ondoorgrondelijk voor de lezer, maar ondanks alle kommer en kwel valt er ook wat te lachen. Gerritsen - met haar achtergrond als toneelschrijver - is bovendien sterk in het uitwerken van scènes en dialogen.
Eigenschappen "De kleine miezerige god"
| Auteur: | Esther Gerritsen |
|---|---|
| Genre: | Psychologisch verhaal |
| Onderwerp: | Eenzaamheid, Vrouwenleven |
| Aantal pagina's: | 314 |
| Jaar van uitgave: | 2015 |
Aanmelden
Vergelijkbare boeken
Naar de vuurtoren
Een Victoriaanse familie met acht kinderen brengt de zomervakantie door op het eiland Skye van waaruit een tochtje op zee naar de vuurtoren wordt gepland.
Van de koele meren des doods
Deze fin-de-siècle klassieker deed in zijn tijd veel stof opwaaien. De hedendaagse lezer herkent ook nu nog een bijzondere roman die een heel eigen plaats in de Nederlandse literatuur heeft verworven. Het leven van de 'fijnbesnaarde' heldin Hedwig wordt van haar jeugd tot haar dood beschreven, waarin vooral de worstelingen met haar seksualiteit, haar stand en haar doodsverlangen ontleed worden. Maatschappijkritisch en psychologisch drama. Met een uitgebreide toelichting van docent klassieke talen Els Meeuse en een voorwoord van de auteur bij de 2e druk in 1904. Kleine druk. In 1982 verfilmd door Nouchka van Brakel.
Wat stilte wil
Een historische roman over Anna Witsen (1855-1889), gesitueerd in Amsterdam, Parijs, Utrecht, Lage Vuursche en de literaire kringen van de Tachtigers. Zingen is Anna’s grote geluk. Ze heeft de stem, het talent en de ambitie, maar een carrière als zangeres is voor een meisje uit haar milieu eind negentiende eeuw ondenkbaar. Met de opkomst van de vrouwenbeweging breekt echter een nieuwe tijd aan. In stil verweer oefent Anna haar stem en haar verzet, en zet de eerste stappen in de muziek en de liefde — maar dan blijkt dat ze buiten de macht van haar familie heeft gerekend…‘Wat stilte wil’ is in een zachte en invoelende literaire stijl geschreven. Een roman voor een breed tot literair lezerspubliek met interesse in historische verhalen over vrouwen in de kunst. Arthur Japin (Haarlem, 1956) is schrijver van romans als ‘Vaslav', ‘Kolja’ en 'De zwarte met het witte hart’. Hij behoort al meer dan vijfentwintig jaar tot de belangrijkste Nederlandstalige auteurs en zijn werk is wereldwijd vertaald en veelvuldig bekroond.
De straat
De nu in het Nederlands vertaalde roman uit 1946 was de eerste bestseller van een Afro-Amerikaanse vrouw. De auteur (1908-1997) werkte als journalist in de zwarte wijk Harlem. Ze beschrijft met veel oog voor detail het armoedige, harde leven daar, in de 116th Street. Hier bewoont de zwarte Lutie een ellendig appartement, na een mislukt huwelijk. De schrandere vrouw wil één ding: een toekomst voor haar en haar achtjarig zoontje Bub. Ze probeert tot het uiterste haar eigen American dream te verwezenlijken, maar haar huidkleur en haar fysieke schoonheid werken tegen haar. Zo komt de huismeester haar fysiek te na. Intussen draaien haar gedachten dezelfde rondjes, want ze is steeds weer terug bij af. Dat heeft ultieme gevolgen. Het boek is pamflettistisch, een woedende aanklacht tegen het door en door racistische Amerika. Het is ook een krachtige roman over wat geïnstitutionaliseerd racisme doet met mensen. Een boek dat de lezer meesleept, zeker gezien het nog steeds bestaande racisme in de VS. Om deze reden is het boek ook interessant voor jongere lezers. Een geweldige, indringende roman.
Anna, Hanna en Johanna
Tussen Kerstin Ekmans sociaal realisme en Selma Lagerlöfs rijke literaire schilderingen bevindt zich met een geheel eigen stijl de Zweedse schrijfster Marianne Fredriksson (1927-2007) die in deze roman door middel van een 'familiekroniek' vanuit het vrouwelijk perspectief de lotgevallen van drie generaties vrouwen beschrijft: de boerendochter Hanna uit het ruige archaïsche Dalsland, Johanna die ondanks haar politiek bewustzijn de echtelijke sleur niet kan doorbreken, en Anna de carrièrevrouw die door de bezoeken aan de demente Johanna ervan doordrongen wordt hoe wezenlijk de invloed van de 'voormoeders' op hun vrouwelijke nakomelingen is. Oprecht, zonder sentimentaliteit en romantische verhullingen volgt Fredriksson de sterke en zwakke kanten van haar personages, vrouwen en mannen. Invloeden van lang verstreken tijden worden zichtbaar. Mooie en krachtvolle roman. Uitstekende vertaling.
Engel en kinnari
Een historische roman over dwalen tussen twee werelden. Java, 1895. Als pleegkind is de Indo-Europese Louisa op haar dertiende uitgehuwelijkt. Ze wil dolgraag weten wie haar biologische moeder is, maar haar omgeving beweert dat afkomst er niet toe doet. Waarschijnlijk was haar moeder een concubine, iemand die je maar beter dood kunt zwijgen. Door veel te lezen probeert Louisa te ontsnappen aan haar huisvrouwenbestaan in Buitenzorg. Haar vriendschap met twee buitenstaanders geeft haar de vleugels van de kinnari, de mythische liefdesgodin. Na veel tegenslagen besluit ze alsnog op zoek te gaan naar haar moeder om te ontdekken wie zijzelf nu eigenlijk is: een westerse engel of een oosterse kinnari. ‘Engel en kinnari’ is meeslepend, beeldrijk en prettig leesbaar geschreven. Voor een brede tot literaire lezersgroep. Dido Michielsen (Amersfoort, 1957) is een Nederlandse schrijver. Haar debuut 'Lichter dan ik’ won de Boekhandelsprijs 2020 en werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs.
Het hart is een eenzame jager
De doofstomme John Singer is 32 als zijn beste vriend, een eveneens doofstomme Griek met wie hij al tien jaar een etage deelt in een stad in het zuiden van de VS, ziek wordt en wordt opgenomen in een gesticht. Singer is geschokt en voelt zich eenzaam, maar een jaar later is hij het middelpunt van een groepje erg verschillende, eenzame mensen. De cafetariabaas, de dronken monteur, de onbegrepen zwarte huisarts en het muzikale meisje dat zo graag volwassen wil zijn, zoeken de intelligente, wijze Singer op, omdat ze wél tegen hem kunnen praten, maar hij niet terugpraat. Als Singer na de dood van zijn beste vriend in 1939 zelfmoord pleegt, zijn de vier positief door hem veranderd. Belangrijke thema's in McCullers (1917-1967) fictie zijn isolement en liefde. Het indringendst zijn ze verwerkt in twee klassieke romans 'The ballad of the sad cafe' en deze roman, haar debuut. Het is een prachtig, soms ironisch verhaal over eenzaamheid en het zoeken naar begrip en liefde van gevoelige mensen. Prettig leesbare vertaling.
De terugkeer
Twintig jaar geleden koos Gerrit voor de dood als uitweg uit zijn depressies. Hij liet zijn vrouw en twee jonge kinderen achter. Nu zit dochter Jennie met vragen en herinneringen. Ze gelooft niet dat haar vader zelfmoord pleegde. Zoon Max leeft met een onderdrukt trauma over het leven met een depressieve vader, zijn dood en de zorg voor hun moeder. Het gewroet van zijn zus haalt zijn leven overhoop. Ondertussen begint moeder te dementeren en wil Jennie haast maken om nog antwoorden te krijgen. Vader Gerrit kijkt toe en vindt er zelf ook wat van, maar niemand, behalve de lezer, hoort hem. Prachtig geconstrueerde roman over verlies, trauma en wat depressie en de dood doen met een gezin. Met soms bijna staccato geschreven situaties en gedachten wordt het gezin beschreven. Het laat zien hoe herinneringen door de tijd worden aangetast en hoe ieder gezinslid de gaten op eigen wijze invult. De overleden vader heeft ook een stem, wat zorgt voor een apart perspectief. Eerder werk van de schrijfster (1972) werd bekroond met de Frans Kellendonk-prijs en stond op de shortlist van de Libris-literatuurprijs.