Stad van de honden

Spannende roman over de liquidatie (ja of nee) van de terrorist Bin Laden. Stel dat de overmeestering van Bin Laden (in mei 2011) nou eens niet zou zijn beëindigd met zijn liquidatie (door president Obama bevolen), maar met een door het Seals Team 6 opgezette ontvoering, waarbij een dubbelganger van Bin Laden in zee werd gedumpt en Bin Laden zelf in leven bleef om te worden uitgehoord? Stel dat dit complot zou uitlekken en geheime diensten er lucht van kregen. Wat zou dat losmaken? Een Joods-Amerikaanse veteraan en een Pakistaanse jongen die ervan droomt naar Amerika te emigreren worden meegesleurd in deze plot vol dreiging en geweld. Met zijn verbeeldingskracht en vertelgemak gaat De Winter niet onderuit in dit gedurfde wat-als-scenario; integendeel, in literaire vorm laat hij des te scherper zien hoe precair een mensenleven loopt in de botsing van ideologieën. Een mooi perspectief in dit wereldleed biedt de muziek van Bach die een Afghaans meisje doet hopen op een beter leven, een hoop die de Taliban haar op gruwelijke wijze proberen te ontnemen.

De communistische heilsleer van een nieuwe samenleving drong persoonlijke gevoelens weg. Zo ook bij de begaafde Berry Withuis (1920-2009), vader van de schrijfster, redacteur van 'De Waarheid' en tevens schaker en schaakjournalist. Fascinerend beschrijft de schrijfster haar gelovig communistisch milieu, dat zij op afgewogen wijze tegen de achtergrond van de Koude Oorlog plaatst, waar affectieve relaties volledig overschaduwd werden door de hoge, onpersoonlijke idealen van het communisme. De schrijfster, een begaafd historica, heeft zich losgemaakt van haar milieu, maar nergens bezondigt zij zich aan wrok of rancune. Zij toont zich een mens en wetenschapster die vóór alles wil begrijpen, inzicht wil krijgen in het fenomeen van een totalitaire heilsleer die werkelijk niet de minsten in zijn ban wist te krijgen. Tegen deze achtergrond wil zij zich ook rekenschap geven van de vader-dochterverhouding. Een voorbeeldig geschreven en uiteindelijk ook een liefdevol boek. Met een katern afbeeldingen in kleur en zwart-wit, een bronnenoverzicht en een personenregister.

Een dystopische thrillerachtige roman waarin Nico Levi wordt gevolgd. Het is 2047 en hij wordt verantwoordelijk gehouden voor bloedige opstanden in West-Europa omdat hij via zijn blog desinformatie en haatpraat zou hebben verspreid. Hij duikt onder in een Brabants dorp. Met behulp van een supercomputer probeert hij erachter te komen wie zijn zoon in 2025 heeft vermoord. Helder geschreven. Voor een brede tot literaire lezersgroep. Leon de Winter ('s-Hertogenbosch, 1954) is een internationaal bekende Nederlandse auteur, scenarioschrijver, columnist en filmregisseur. Hij schreef tientallen boeken. Zijn werk werd in meerdere landen uitgegeven en won verschillende literaire prijzen, zoals de Buber-Rosenzweig-Medaille en de Reina Prinsen Geerligsprijs..

Wie de romans van de schrijfster kent, zou dit relaas van een vadersdochter over haar opvoeding kunnen lezen als een verzameling ervaringen die de inspiratie voor haar fictie zijn geworden. Tegelijkertijd kan het leven van deze dochter, geboren in 1963, gelezen worden als een kritiek op wat de libertaire levensstijl van geregeld scheidende en verhuizende ouders bij de kinderen aanrichtte. Vader André Spoor, vooral bekend geworden als hoofdredacteur van NRC Handelsblad, was een man die voortdurend aan nieuwe affaires begon, maar zijn dochter trouw bleef en haar liefde voor literatuur stimuleerde. Tussen alle woede en depressies van verstoten vrouwen en minnaressen door en geplaagd door bezorgdheid over haar broertje Daniël probeert de op school gepeste Hendrickje toch een eigen weg te vinden, zonder ooit een 'normaal' gezinsleven te kennen. Net als haar vader kan ze evenmin tevreden zijn met een bestaan in Nederland. Terwijl haar vader naar een hartinfarct toeleeft, is de dochter ook vaak ziek, depressief, ingestort – maar saai of humorloos wordt het leven van de familie Spoor nooit. Een onbarmhartig maar ook liefdevol portret van een vader-dochter-relatie in de jaren zeventig, een ‘éducation sentimentale’ van beiden, in Nederland, Frankrijk en de VS, met veel brieven.

Deze integrale vertaling van het klassieke kinderboek uit 1878 is met veel zorg tot stand gekomen. Dat blijkt niet alleen uit het nawoord, waarin de vertaler een biografische schets geeft van Hector Malot en een analyse van het boek (twaalf pagina's plus bibliografie), maar vooral door het lezen van deze prachtige editie. De vertaler is helemaal in de sfeer van het verhaal gebleven en dat is een verademing na alle populaire vertalingen en bewerkingen. De zinnen zijn vrij lang en er komen wat ouderwetse woorden in voor, maar dat doet niets af aan de toegankelijkheid. Van Rémi's Napolitaanse lied is ook de bladmuziek opgenomen. Het boek bevat geen illustraties..