Voor een verloren soldaat

De auteur (1930-2009) van deze autobiografische roman was een gepensioneerde onderwijzer uit New York, waar hij in als kind van Ierse immigranten werd geboren. Na de dood van een zusje gaat het gezin terug naar Ierland. De vader is vaak werkeloos - en nog vaker dronken - en het steeds groter wordende gezin leeft in bittere armoede in Limerick. In dit boek beschrijft McCourt zijn jeugd, van zijn zesde tot zijn negentiende jaar. Het is een 'struggle for life', gezien door de ogen van een kind: vol verwondering, naïef, soms cru en steeds ontwapenend. Bij nauwkeurige lezing blijkt hoe knap dit boek is geconstrueerd: het vertellersperspectief en de keuze voor de tegenwoordige tijd leveren, zonder sentimenteel te worden, een ontroerend en levendig beeld op van een trieste jeugd in het Ierland van de jaren dertig en veertig. Franks vader wil dat zijn kinderen bereid zijn om voor Ierland te sterven, de pastoor vindt dat je je leven moet geven voor het geloof: '...ik vraag me af of er nog iemand is die wil dat we blijven leven', luidt het even laconieke als cynische commentaar. Kreeg de Pulitzer Prize 1997 voor biografie. Verfilmd (1999) door regisseur Alan Parker.

Een jong meisje dat opgroeit in een gewelddadig probleemgezin dat constant verhuist, krijgt de kans niet om haar plek te vinden en worstelt met haar identiteit.

In New York worden vier jongens, begin twintig, vrienden voor het leven. Ze ontdekken hun seksuele geaardheid, werken aan hun carrière en het leven lijkt hen toe te lachen. Ondanks de nauwe band die ze met elkaar hebben, kan en wil Jude zijn geheimen niet met zijn vrienden delen. Hij slaagt er niet in zijn verleden te verwerken en het lijkt erop dat ontsnapping aan de demonen uit zijn jeugd onmogelijk is. De lezer wordt meegenomen naar een duistere wereld van kindermisbruik. Hij realiseert zich dat het onmogelijk is de wonden die ontstaan zijn door het misbruik te helen. Deze omvangrijke roman die van begin tot eind de lezer overweldigt, is shockerend maar ontroert ook door de onvoorwaardelijke vriendschappen. Dit is de tweede roman van de auteur (1975) en stond op de shortlist van de Man Booker Prize 2015.

Aan de hand van hem nagelaten memoires van zijn grootvader Urbain reconstrueert de Vlaamse schrijver (1951) in beeldrijke taal het leven van zijn grootvader, die rond 1900 in armoede opgroeide in Gent. Hertmans verbindt op indrukwekkende wijze vroege jeugdervaringen van zijn grootvader met de latere, toen Urbain als jong soldaat hachelijke dagen en nachten in de loopgraven overleefde. Zo worden de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog aangekondigd met de beschrijving van een argeloze Urbain, die terecht komt in een oude gelatinefabriek, waar dierenkoppen worden gekookt. ‘Een zwarte stierenkop rolde tot tegen een tafelpoot. Meteen kropen de witte maden ertegenaan als een onstuitbaar leger dat uit een andere wereld naar hier was gestuurd om alles te bedekken en zich loos te vreten (...)’. Ook beschrijft Hertmans de transformatie van tijdgeest en stadslandschap, waarbij de schone natuur in vredestijd niets verraadt van het bloed en lijden dat de vruchtbare aarde opslorpte. Tegelijkertijd definieert de kleinzoon de afstand en de verwantschap met zijn grootvader.

Elfde roman van de bekende Nederlandse schrijfster Nelleke Noordervliet (1945) over de affaire Thomas G. Uitgever Thomas Geel heeft een uiterst controversieel boek uitgegeven over hedendaags fanatisme, waarover een schandaal is ontstaan. De media ontketenen een hetze en hij delft het onderspit. Thomas overlijdt plotseling en laat iedereen in verbijstering achter. Onderzoeksjournalist Joris de Groot gaat de affaire Thomas G. uitzoeken. We volgen afwisselend de gedachten van weduwe Isa, dochter Leonie en onderzoeksjournalist Joris. Per hoofdstuk wisselt het perspectief van personage, wat leidt tot veel spanning, je blijft lezen omdat je wilt weten wat er precies gebeurd is. Hoogtepunt zijn de fraaie dialogen tussen moeder en dochter. Uiteindelijk verschijnt er een afscheidsbrief met Thomas’ onwaarschijnlijke levensverhaal, waar niemand weet van had, zelfs zijn vrouw niet, en passen alle stukjes van de puzzel in elkaar. Knap geconstrueerde literaire roman met psychologische diepte, geschreven in een soepele en fraaie stijl. Voor een groot literair publiek.

Een autobiografische roman van Carry Slee over het overlijden van haar vader, haar kindertijd en het omarmen van je eigen identiteit. Vader Slee heeft het eeuwige leven. Dus dat hij nu overleden is, zal wel weer één van zijn grappen zijn. Terwijl Carry Slee halsoverkop naar haar moeder rijdt om te achterhalen of het nieuws inderdaad klopt, blikt ze terug op haar jeugd waarin diezelfde moeder een grote rol speelde. Maar hoe dichter ze bij haar ouderlijk huis komt, hoe meer haar vader op de voorgrond treedt, met al zijn verschillende gezichten. In vlotte, zeer toegankelijke stijl geschreven, vanuit het ik-perspectief van het hoofdpersonage. Carry Slee (1949) is een bekende Nederlandse schrijver van boeken voor kinderen en volwassenen. Ze schreef vele boeken en won meerdere prijzen, zoals de Prijs van de Jonge Jury en de Prijs van de Nederlandse Kinderjury. Een aantal van haar boeken werd succesvol verfilmd..

Splinter Chabot is een zoon van dichter en schrijver Bart Chabot en Yolanda die arts is. 'Confettiregen' is een op zijn eigen leven gebaseerd verhaal over een jongen die hij Wobie (ik-persoon) noemt. Hij beschrijft in heldere en duidelijke taal de strijd die Wobie gevoerd heeft. Wobie valt op jongens en de wereld om ons heen gaat daar niet altijd even soepel mee om. En dat is zachtjes uitgedrukt. Het feit dat Wobie opgroeit in een zeer tolerant en liefdevol gezin maakt het toch niet makkelijker. Wobie praat er met niemand over en komt zelfs op het punt dat hij zelfmoord wil plegen. De auteur beschrijft de gebeurtenissen in het leven van alledag. Contacten met vrienden en vriendinnen, broers en ouders. Chabot schrijft in een heel herkenbare taal, die vooral jongeren in dezelfde situatie zeer zal aanspreken. Voor alle lezers geldt dat het een openbaring is om te zien wat een strijd er vaak gevoerd wordt door jonge mensen in die situatie en wat de redenen daarvoor zijn. En dat in deze tijd waarin we denken zo tolerant te zijn. Zelfs zijn open en liefdevolle ouders lijkt hij niet toe te laten in zijn worsteling. Uiteindelijk komt het moment van acceptatie en ruimte voor geluk. Een belangrijk boek voor een brede doelgroep. Shortlist Beste Boek voor Jongeren 2021.

De tachtigjarige Indische Hardy Hardy runt een toko in Haarlem, met hulp van kameraden met wie hij een Hawaiian-band vormde en met hulp van zijn met de liefde worstelende kleindochter die interesse heeft voor zijn geluidsarchief met getuigenissen van Indische Nederlanders. Verdriet heeft hij omdat zijn in een verpleeghuis wonende vrouw hem niet meer herkent. Ook het feit dat tegenover de toko juist een Japans restaurant komt, maakt Hardy van streek. Hij komt in contact met de loge van vrijmetselaars en vertelt in zijn toelatingsrede een schokkend verhaal over moorden die hij uit wraak net na de oorlog in Indonesië gepleegd heeft. De derde roman van Goemans (1971), die prijzen won met haar eerste boeken, biedt kleurrijke personages en een vlot lezend verhaal met een lach en een traan. Maar het boek is niet in balans door alle plotlijnen. En de door de personages verstrekte uitgebreide informatie over de vrijmetselarij, Hawaiian-muziek en de oorlog en onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië komt onnatuurlijk over. De daverende verrassing aan het slot komt wel erg uit de lucht vallen. Dit op waarheid gebaseerde verhaal over de vrijmetselaarsloge die de moorden verzweeg, kreeg door de publicatie van deze roman de nodige aandacht in de pers.