De vlucht

Alma wordt door haar ouders in 1939 vanuit Polen naar Amerika gestuurd. Ze vormt samen met haar neefje Nathaniel en Ishimei, zoon van de Japanse tuinman, een hecht groepje. Maar tijdens en na de oorlog is de samenleving zo vijandig dat Alma met Nathaniel trouwt ondanks haar grote liefde voor Ishimei. Als Alma veel later in een bejaardenhuis woont, vertelt ze haar geschiedenis aan haar verzorgster, Irina die zelf geheimen uit haar verleden moet verwerken. Aan de hand van de ervaringen van de kinderen worden historische gebeurtenissen op een gevoelige en ontroerende manier beschreven: Jodenvervolging, discriminatie in de Verenigde Staten, kindermisbruik, de opkomst van aids. Het is ook een prachtig liefdesverhaal van verschillende mensen die tegen de verdrukking en heersende moraal elkaar blijven ontmoeten. Ondanks alle tragedies is het een opgewekt verhaal over echte mensen die in weerwil van alle tegenwerking hun geluk proberen te vinden. Eigenlijk zijn het allemaal korte verhaaltjes die aan elkaar geregen worden tot een realistische achtergrond van een grote liefde. De in de Verenigde Staten wonende Chileense auteur (1942) is een van de bekendste Spaanstalige auteurs

Dit is het verhaal van een vrouw en een man die elkaar onmetelijk lief hadden en zo konden ontsnappen aan de alledaagsheid van het bestaan. Ik heb het in mijn geheugen gegrift en gekoesterd zodat de tijd het niet zou uitwissen en pas nu kan ik het eindelijk vertellen. Dat doe ik voor hen en voor anderen die mij hun levensgeschiedenissen hebben toevertrouwd en tegen mij zeiden: hier, schrijf op, opdat ze niet vervliegen in de wind. Isabel Allende, Journaliste Irene en fotograaf Francisco kunnen hun ogen niet langer sluiten voor de donkere kanten van hun land: de geruisloze verdwijning van tegenstanders van het bewind. Ze gaan op onderzoek uit. En terwijl Irene en Francisco verstrikt raken in een web van intriges en geweld, bloeit hun liefde op.

In 1995 publiceerde de Portugese schrijver (1922-2010) zijn meesterwerk ‘Stad der blinden’. Mede op basis van dit boek kreeg hij de Nobelprijs voor Literatuur. In 2004 kwam hij met een soort van vervolg ‘Stad der zienden’. Het is dan ook niet verrassend dat Meulenhoff met een bundeling is gekomen van beide eerder afzonderlijk uitgegeven werken. ‘Stad der blinden’ gaat over een stad waar iedereen opeens blind wordt. Welke gevolgen heeft dit voor de sociale structuren en hoe reageren de autoriteiten hierop? In ‘Stad der zienden’ komen deels dezelfde personages voor, die nu weer kunnen zien en bij de verkiezingen en masse blanco stemmen. De moraal lijkt te zijn dat nadat het Portugese electoraat jarenlang blind is geweest voor de morele corruptie van de politieke elite, ze toch eindelijk het licht hebben gezien. Deze moraal is verpakt in bijna 700 bladzijden met ellenlange zinnen, waar dialoog en verteller door elkaar heenlopen, slechts gescheiden door komma’s. Het vereist dus wat inspanning, maar de aanhouder wordt beloond.

Hoewel de titel misschien anders zou kunnen doen vermoeden, is dit absoluut geen zinnenprikkelende novelle, maar juist een fijnzinnig en warmbloedig verhaal, zoals het Gabriel Garcia Marquez betaamt. Een oude vrijgezel die enkel de betaalde liefde kent, besluit zichzelf voor zijn negentigste verjaardag een heel bijzonder cadeau te geven: een nacht met een jonge maagd. Een bevriende bordeelhoudster weet zo'n meisje voor hem te vinden, maar op de nacht zelf is het meisje zo moe dat ze de hele nacht doorslaapt, en wanneer de oude man beseft dat hij verliefd op haar is geworden, beginnen de problemen, want de echte liefde (en de bijkomende jaloezie) kende hij nog niet. Hoe een dun boekje zoveel humor en wijsheid kan bevatten, is het geheim van meesterverteller Marquez. Prachtig geschreven, uitstekend vertaald, en van een enorme levensvreugde die niet zou doen vermoeden dat de schrijver ook al ruim 80 jaar oud is. Een klein meesterwerk.

De radicale Flora Tristán en haar kleinzoon, de beroemde schilder Paul Gauguin, zoeken ieder op hun eigen wijze in de 19e eeuw naar een ideale wereld. De titel is de vertaling van "El paraiso en la otra esquina": een Peruaans kinderliedje dat het verlangen symboliseert van de twee hoofdpersonen Flora Tristan, half Franse, half Peruaanse, en van haar kleinzoon, de Franse schilder Paul Gauguin. Voor Flora is het paradijs: vrijheid en rechtvaardigheid voor vrouwen en armen in de toekomst. Zij reist door Frankrijk om haar ideeen over "de Arbeiders Unie" uiteen te zetten, samenwerking tussen vrouwen en arbeiders om de maatschappij te veranderen. Het paradijs van Paul bevindt zich in het heden, maar ver van huis, ver van ijskoude winters en frigide vrouwen: hij gaat naar Tahiti. Beide hoofdpersonen bezitten een obsessieve koppigheid in het najagen van hun paradijs. Ze verlaten hun partner en vertrouwde omgeving. Beiden hebben een slechte gezondheid die hen vaak parten speelt, en ze sterven allebei op vrij jonge leeftijd zonder het paradijs te hebben bereikt. Een boek met indringende, dramatische scenes. Mario Vargas Llosa (1936) is een van de meest gevierde hedendaagse Latijns-Amerikaanse schrijvers. Van dit boek is geen documentatie beschikbaar