Dorsvloer vol confetti

Net als in zijn debuut 'Nathan Sid' en in 'Indische duinen' staat in deze 'roman in taferelen' een uit Indonesië afkomstig gezin, dat in Nederland een nieuw bestaan probeert op te bouwen, centraal. De vader, steeds meneer Java genoemd, is een door de oorlog beschadigd man. Zijn zoon, steeds de jongen genoemd, wordt door hem steeds meer bij zijn waanwereld betrokken. De jongen is een stille getuige van de waanzin, terwijl de moeder en dochters (eerstezus, middelzus en derdezus) een sceptisch koor vormen dat commentaar levert op wat er gebeurt. Het verhaal speelt zich af in een dorp aan zee, ten tijde van de Koude Oorlog. Gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis (Nederlanders die uit Indonesië worden gegooid, Russische tanks die Boedapest veroveren etc.) hebben grote invloed op meneer Java, die alles volgt op de pas aangeschafte televisie ('De eerste in de straat'). De waanzin van meneer Java gaat steeds verder en uiteindelijk wordt hij opgenomen in Schild en Heil, het gekkengesticht. Omdat de jongen volgens zijn moeder een harde hand nodig heeft, wordt hij naar haar boerenfamilie gestuurd. Een mooie familieroman, goede sfeertekening en prettig leesbaar.

Tweede roman van de auteur (1979) die met haar debuut ‘Dorsvloer vol confetti’ veel succes had. De 28-jarige Eleonoor heeft het ogenschijnlijk goed voor elkaar, ze heeft een standvastige relatie met Erik en verdient als afgestudeerde communicatiewetenschapper ruimschoots genoeg als freelancer om haar hobby ‘shoppen’ en haar verlangen naar de nieuwste elektronica te kunnen bevredigen. Maar ze vindt haar leven nogal doelloos en gewoontjes en besluit in een idealistische woongroep te gaan wonen in een oud voormalig weeshuis in Amsterdam-Oost. Daar komt ze terecht bij een bonte verzameling mensen met ingewikkelde onderlinge verhoudingen, moet ze zich voordoen als vegetariër en gaat actievoeren waarbij ze rechtstreeks tegenover Eriks vader komt te staan. Hoewel niet autobiografisch, net zomin als haar debuutroman, maakte de auteur bij het schrijven van deze roman gebruik van haar eigen ervaringen in een woongroep. Geestige, in een wat laconieke stijl geschreven roman met raak getroffen sfeer en dialogen, herkenbare situaties en een overtuigende, eigentijdse hoofdpersoon op zoek naar de zin van het leven. De roman alleen te zien in het licht van haar succesvolle debuut over een jeugd in een orthodox-christelijke Zeeuwse gemeenschap is appels met peren vergelijken.

Een coming-of-ageroman over armoede, status, familie en geschiedenis tegen het decor van het Waddengebied. Nadat zijn vader wordt opgepakt voor beleggingsfraude, vlucht de 17-jarige Boye de Koning met zijn moeder naar het Friese gehucht Wondermond, waar zijn oma woont. Het dorp gaat nog altijd gebukt onder de gevolgen van een grootschalige scheepsramp van een eeuw eerder. Vrouwen en dochters van verdronken vissers kwamen in de prostitutie terecht, en overleven is nog steeds aan de orde van de dag. Vanwege geldgebrek gaat Boye werken in de visserij. Hij wil zo snel mogelijk weg, maar dan vindt men dankzij Boye het laatste schip van de vergane vissersvloot. Dit brengt grote verandering in het trieste dorpje. Vlot, nuchter en met humor geschreven. Let op: bevat expliciete geweldsscènes. Anne-Gine Goemans (1971) is een Nederlandse schrijver, journalist en scenarist. Ze debuteerde met ‘Ziekzoekers’ en won onder meer de Anton Wachterprijs en de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs. ‘Glijvlucht' en 'Holy Trientje’ zijn uitgegeven in de serie Lijsters; 'Honolulu king' wordt verfilmd..

Dit alom geprezen romandebuut (uit 1999) voegt zich naadloos in de specifiek Vlaamse romantraditie van Cyriel Buysse tot Leo Pleysier. Centraal staat ook nu weer het Vlaamse familieleven, hier dan gezien vanuit het kinderperspectief van een kleine jongen die in het gezin van zijn grootouders en in de context van een bekrompen Vlaams dorpsleven zijn wereld ontdekt. Beslissend in dit geval is het beschamend verleden: een lid van de familie, Marcel (zie de titel), heeft als SS'er in de oorlog met de Duitsers gecollaboreerd en dit schandelijke gegeven wordt door de familie vanuit een rechts Vlaams nationalisme toegedekt. En daarmee komt er over de kleine gebeurtenissen van iedere dag voor de jongen iets van een magische bezwering te hangen: banale handelingen als het afstoffen van foto's van overledenen worden rituelen en de dagelijkse werkelijkheden van tijd en natuur worden spiegelbeelden van de gevoelens van het kleine kind. Zo wordt deze kleine roman tot een groot meesterwerk van een - soms wat overdadig - bezielende verbeelding.

Journaliste Patricia Wessels (1966) groeide op in de Jordaan, de Amsterdamse volkswijk met karakteristieke huisjes en kleine straatjes. Als kind, in de jaren zeventig, zag ze hoe de buurt veranderde. Van huisvrouwen die de hele dag uit het raam hingen om alles en iedereen in de gaten te houden naar een deel van de stad waar veel studenten woonden. Vervolgens kwam de verkrotting en daarna werd het een plek waar yuppen graag woonden. Wessels is een kind van hippieouders. Zij schrijft daar met veel gevoel voor decor over. Het boek is zo aantrekkelijk vanwege de naturel geformuleerde dialogen. Dat levert ontroerende situaties op, vooral wanneer haar ouders aan haar en haar broertje uitleggen waarom ze gaan scheiden. De wereld van de hippies, de oude Jordaan en hun wijze van samenleven wordt een heel boek lang door de ogen van een klein meisje beschreven.

Een negenjarige jongen wordt een zomer lang ondergebracht in het huis van zijn grootouders. Daar ontwikkelt hij een hechte band met de eigenzinnige dienstbode.

Een veel geprezen, in allerlei talen vertaalde en verfilmde novelle, herschreven in verkorte vorm en in eenvoudige taal. Een ik-verhaal van een Joods jongetje, dat met zijn ouders in een concentratiekamp zit en als enige overlevende van het gezin terugkeert. De bewerkster heeft de hachelijke opdracht om van het origineel een gemakkelijk leesbaar verhaal te schrijven, in essentie weten te raken. In directe en korte zinnen in de tegenwoordige tijd weet zij het verhaal opnieuw te vertellen. Gevoelige en wezenlijke nuances blijven terugkerende aandoenlijke herhalingen, die daardoor kunnen gaan irriteren. De verhaallijn verloopt op een aantal plaatsen hortend, dan wel springerig, zodat men de draad kwijt kan raken. De verklarende woordenlijst is erg summier: de begrippen lijkvergiftiging en besmettelijke ziekten hadden zeker opgenomen moeten worden. Gedrukt in een overzichtelijke bladspiegel en in een schreefloze letter. Leesniveau naar het ERK: A2-B1. Ook geschikt voor jongeren vanaf ca. 13 jaar