Woorden schieten tekort

De nieuwste Barnes is in zijn onderzoek naar de ware aard van liefde, herinnering en taal een soort vervolg op het de Man Booker Prize winnende ‘Alsof het voorbij is’ (2011), die al in de eerste zin zijn premisse onthult: ‘'Zou u liever meer liefhebben en meer lijden, of minder liefhebben en minder lijden?’. Centraal staat de in terugblik beschreven liefde tussen verteller Paul Roberts en Susan Macleod, die elkaar in 1964 leerden kennen op de tennisbaan van een middleclassdorp in Surrey: hij is 19 jaar en student, zij 48 jaar, getrouwd met twee dochters. Hij beweert het enige verhaal van hun liefde te vertellen: in het begin nog zonnig en opwindend, in de vervolgdelen (als ze weglopen en samen gaan wonen) door de alcoholverslaving van Susan steeds donkerder en treuriger. Als Paul gaten in zijn eerdere verhaal begint op te vullen en/of te variëren, beginnen we steeds meer aan zijn versie te twijfelen. Intrigerend zijn ook Pauls vorsende observaties en notities over de liefde, waarbij vooral het aloude besef van de allesverslindende liefde blijft hangen. Een instant klassieker.

Matroos Ismaël vertelt over zijn avontuurlijke reis met een walvisvaarder. Moby Dick, de witte walvis, heeft ooit een been van de kapitein afgebeten. Verblind door weerwraak stuurt de kapitein zijn bemanning steeds weer de zee op om Moby Dick te vangen. De reusachtige witte walvis is slim en richt een ware ravage aan. De Amerikaanse klassieker uit 1851 is voor deze editie herschreven in een eenvoudige taal. Het verhaal is ingekort, met weglating van uitvoerige beschrijvingen, filosofische beschouwingen en moeilijke namen. Het verhaal is spannend en bevat flink wat actie. Het taalgebruik is direct, met veel dialogen en korte zinnen. Begrippen waarmee de hedendaagse lezer niet zo vertrouwd is, worden in de context verklaard. De bladschikking is ruim: gebruik van een duidelijk leesbaar lettertype, schikking in tekstblokken en veel witruimte. Het boek kreeg het vignet 'Makkelijk Lezen' en is geschikt voor jongeren en voor volwassenen met een geringe woordkennis of beperkte leesbeheersing. Vanaf ca. 13 jaar. - V/J-AANBIEDING. Voorzien van het Vignet Makkelijk Lezen..

Een meeslepende roman over liefde, zussen en een tumultueuze familiegeschiedenis. De introverte William Waters trouwt met de levendige Julia Padavano en wordt opgenomen in haar hechte, chaotische familie. Julia en haar drie zussen, Sylvie, Cecelia en Emeline, zijn onafscheidelijk. Maar de duistere geheimen uit Williams verleden dreigen niet alleen Julia's toekomstplannen te ruïneren, maar ook de sterke band tussen de zussen. Dit leidt tot een familiebreuk die hun leven voor generaties verandert. Emotioneel, sfeervol en toegankelijk geschreven. Ann Napolitano (1974) is een Amerikaanse auteur. Ze schreef een klein aantal boeken. Haar werk wordt in meerdere landen uitgegeven..

Maarten Klein, 71 jaar, woont met zijn vrouw in Gloucester boven Boston. Zijn geheugen begint te haperen, er vallen gaten in zijn herkenning van de werkelijkheid om hem heen en tegelijkertijd nemen soms flarden herinneringen bezit van zijn denken alsof ze het echte heden zijn. Ook in zijn taal ontstaan verschuivingen. Dit onomkeerbare proces dat hem in een volkomen isolement en ten slotte in een inrichting terecht doet komen, wordt door de man zelf verteld, waardoor de lezer bijna fysiek in dit beklemmende schimmenrijk van ontwortelde gedachten en beelden betrokken raakt. Aan zijn thematiek van zwijgen en verdwijnen, op allerlei manieren in zijn poëzie en proza aanwezig, heeft Bernlef met dit ingehouden geschreven boek een indrukwekkend gevolg weten te geven. Wat hij in deze roman over ouderdom, aftakeling, beleving, waarneming en herinnering zegt, bewijst welke voordelen literatuur soms heeft boven wetenschappelijk-abstracte studies over dezelfde onderwerpen.

Nella Oortman moet erg wennen aan haar nieuwe leven, na haar huwelijk met Johannes Brandt, VOC-koopman in het zeventiende-eeuwse Amsterdam. Wanneer ze haar intrek neemt in het huis aan de Herengracht, maakt ze kennis met Maren, Otto en Cornelia, die in plaats van Nella, als vrouw des huizes, de scepter zwaaien. Als Johannes haar een poppenhuis cadeau geeft, een miniatuurversie van hun eigen huis, is Nella verrukt. Maar dan verschijnen er raadselachtige pakketjes met onderdelen voor het poppenhuis, die stuk voor stuk symbool staan voor intieme details uit het persoonlijk leven van de bewoners. Toen de auteur Amsterdam voor het eerst bezocht, was ze op slag verliefd en besloot er een boek over te schrijven en het poppenhuis van Petronella Oortman, te vinden in het Rijksmuseum, vervult de hoofdrol. Ze deed veel research en dat is te merken. Vanaf de eerste bladzijden ben je een pion in het grote poppenhuis en kun je niet anders als meespelen. Met plattegronden en verklarende woordenlijst. Ondanks de verwijzingen naar de Bijbel is het een roman voor liefhebbers van historische verhalen. In 2017 verfilmd tot miniserie onder de oorspronkelijke titel ‘The miniaturist’, spelend in Amsterdam maar opgenomen in Leiden.

Het verhaal is een spannende en bij vlagen hilarische roadtrip over een tandarts, Josie, die samen met haar twee jonge kinderen Paul (8) en Ana (5) haar praktijk en een mislukt huwelijk in Ohio achter zich laat en probeert in Alaska aan hun bestaan een nieuwe draai te geven. Josie, ontheemd, onrustig en nooit echt gesetteld, vlucht na een aanklacht van een patiënt en het schuldgevoel over de dood van een jongen die ze heeft aangemoedigd als militair naar Afghanistan te gaan. Onheilspellende elementen (inclusief Josie’s verleden) en haar vaker impulsief gedrag worden gecombineerd met Eggers’ bekende ironisch omver trappen van heilige huisjes als het ‘zuivere’ Alaska (duur en vergeven van de rare types en bosbranden) en de Amerikaanse droom. Tijdens hun odyssee in een krakkemikkige camper kruipen ze regelmatig door het oog van de naald en blijven op een sprookjesachtige manier altijd ongedeerd, ook tijdens het spectaculaire slot. De grote kracht is de levendige schets van de zorgzame Paul (vaak het geweten van zijn moeder) en de wildebras Ana. Voor een breed publiek.

De negenjarige Lilly, een albinomeisje, kijkt vanuit haar zolderkamer in Blackwood Manor naar een groot circus dat in de verte bezig is haar tenten op te slaan. Ze zit al zo lang ze zich kan herinneren opgesloten en is nog nooit buiten geweest. Onverwachts neemt haar moeder Lilly mee om haar te verkopen aan dit reizende gezelschap. De jaren gaan voorbij waarin Lilly werkt in de rariteiten show, als albino-waarzegster en bij de olifanten. De achttienjarige Julia is van huis weggelopen en verdient de kost met serveerwerk in een café. Op een dag benadert een privédetective haar om haar het testament van haar overleden ouders te overhandigen. Beurtelings per hoofdstuk, en met een tijdsverschil van 25 jaar, ontspint zich het verhaal van deze twee jonge vrouwen, wier levens met elkaar verbonden blijken te zijn. De auteur verwerkt interessante informatie over het circusleven in de jaren 30/40, zonder dat het een opsomming van feiten wordt. Ook het harde leven met uitbuiting en onderdrukking komt aan bod. Goed doordachte verhaallijn en vlot leesbaar. Auteur schreef meerdere historisch gesitueerde romans.

Om zijn Iraanse moeder nog één keer te zien, reist de in Nederland in ballingschap levende Abdolah met zijn vrouw naar het voor hem veilige Dubai. Daar treft hij zijn zus, met wie hij nooit gesproken heeft over de tijd dat ze door het regime gevangen was gezet, en zijn moeder, die dementerend is. De kunstenaar in Abdolah besluit mee te gaan in de ‘fictieve wereld’ die zijn moeder regelmatig betreedt en haar niet te corrigeren. Uiteindelijk realiseert hij haar grootste wens (met hem naar Mekka te gaan) door haar mee te nemen naar de grote moskee in Abu Dhabi. In het verhaal van hun ontmoeting speelt ook Abdolahs fascinatie voor het kunstmatige (fictionele) Dubai een rol. Daarnaast raakt hij gecharmeerd van de steeds opduikende gastvrouw Nastaran die mogelijk een van de buitenlandse agenten van het Iraanse regime is. Fictie en non-fictie lopen op diverse manieren door elkaar en dat is het meest intrigerende aspect van dit niet van een genreaanduiding voorziene, zeer persoonlijke boek. Abdolahs stijl is er nog steeds niet een voor fijnproevers, maar is minder exotisch dan eerder het geval was.